Check out

Lieverds!

Dit is de laatste blog die ik dit jaar vanuit Italië zal schrijven. Morgen vertrek ik naar huis! De weersvooruitzichten zien er veelbelovend uit, dus waarschijnlijk wordt onze vlucht niet geannuleerd, laat ons hopen!
Op dit moment staat mijn valies al klaar in de gang van ons appartementje, helemaal klaar om uit te checken uit Corso Mazzini 83A, Forlì, om dan 9 januari weer te worden ingecheckt! Twee volledige weken thuis; het zal me goed doen! Zeker weten! Iedereen nog eens lekker knuffelen en een stevige kus geven.
Ik ben al heel blij dat alle pakjes in de valies zijn geraakt, want eerlijk gezegd, zij vormen het grootste gewicht van mijn bagage! Zeker dat kadootje voor Aaron ;) ;) !!! Ben benieuwd wat je ervan zal vinden, broerie! En ik ben eveneens heeeeeel benieuwd naar dat pakje dat je voor mams en mij hebt... :)
Nu rest ons enkel de schoonmaak van het appartement nog, want wie komt er nu graag terug in een vuil huis! Bedankt mama's om ons dat zo te leren! ;)

Hierop heb ik heel lang gewacht: TOT MORGEN!!!! :) :) :)

XXXXXX

Dear Lord, let it stop snowing...

Oké, dit is een blogbericht dat ik uit pure miserie (dramaqueen) schrijf...
Vandaag is het dan toch gebeurd: de luchthaven van Charleroi sloot om 14u de deuren, wanneer ze terug open zullen gaan, weet voorlopig niemand.
David en Sander zitten vast op de luchthaven, hun vlucht werd geannuleerd.
Mijn God, ik hoop dat dat bij ons niet waar zal zijn! Ik wil Kerstavond niet doorbrengen op een overvolle luchthaven! Misschien ben ik wat voorbarig, maar de kans dat onze vlucht ook nog geannuleerd wordt, is vrij reëel. Dus daarom wil ik jullie, mijn trouwe lezertjes, vragen om te bidden dat het stopt met sneeuwen. Woensdagavond mag er van mij terug een meter vallen, maar laat alsjeblieft de luchthaven open zijn deze woensdagochtend!

Ik dank u!
X

Koning Winter: the sequel

Lieverds,

Ik blog al zo snel terug omdat ik jullie deze foto's niet wil onthouden. Toen Eline en ik gisterenavond naar Marijkes feestje vertrokken, schrokken we ons een hoedje toen we buiten kwamen... Het was spekglad en er lag een laag sneeuw! We hadden wel gezien dat het aan het sneeuwen was 's middags, maar we hadden niet durven denken dat de straten er zo zouden bijliggen. Wat normaal een wandelingetje van een halfuur zou worden, werd er eentje van ruim een uur... Maar we zijn er zonder kleerscheuren geraakt! Erg lang zijn we niet gebleven: we moesten nog terug thuis geraken... Maar het was een korte, maar krachtige laatste ontmoeting met de Erasmusvrienden!

Deze foto's heb ik onderweg gemaakt. Op Eline's blog vind je een foto van overdag! Link: zie hiernaast in mijn vriendenlijst! :)

De besneeuwde Piazza Saffi 

Zo lagen bijna alle straten erbij...
Dit is een foto van onze straat. 

Zo, maandag nog een exaampje en over een kleine vier dagen ben ik weer in ons Belgenlandje! Ik mag me blijkbaar verwachten aan een grote berg sneeuw en, hoogst waarschijnlijk, een WITTE kerst!!!! :) :) :)

Gek: hoe dichter het naar-huis-gaan komt, hoe langer de dagen duren... En dat terwijl de kortste dag van het jaar langzaamaan dichterbij sluipt!

Geniet van een stevige sneeuwwandeling en hou elkaar warm!

X

Koning Winter

Dag lieve lezertjes!

Ik heb gehoord dat Koning Winter al duchtig aan de slag is geweest bij jullie. Wel, hier is hij sinds gisteren écht in het land. Ijskoud en sneeuw... De sneeuw blijft niet echt liggen, ik denk dat ze wat veel zout gestrooid hebben. Ik hoop dat ik de kou in België nog gewend raak, want ik vind het hier nu al 'pokkekoud'. Zelfs in onze kamers is het ijs-ijskoud! Niet normaal! Maar ja, de verwarming aanzetten kost hier een bom geld en we zijn nu al heel veel geld kwijt aan water, gas en elektriciteit... :s Dekentjes, extra sokken en dikke truien brengen gelukkig wel een beetje soelaas, hoewel het vandaag eigenlijk echt niet te harden is. Ik heb zelfs zin om mijn oorwarmer en handschoenen aan te doen... :s

Maar nu terug even wat anders: vandaag heb ik mijn eerste examen op Italiaanse bodem afgelegd en ik ben geslaagd! :D
Vanavond begint mijn laatste weekend in Forlì... Dat wordt goed ingezet met een party bij Marijke thuis en zal voor de rest bestaan uit studeren voor het examen van maandag (en misschien zondag de veldrit in Kalmthout meepikken, het is té erg om die te moeten missen, want ze wordt verreden op een boogscheut van bij mij thuis)!

Hier nog een foto van een bende uitgelaten Erasmussers:

Linsey (vooraan), Eva, Eline, Sarah, Ellen en Marijke
(Inderdaad: Ellen en Marijke hebben
kerstballen aan hun oorbellen hangen)

Lieverds, het duurt niet lang meer: ik kom eraan! :)
X

Kerst in de stad van de meest besproken liefdesrelatie

Ciao!!


Gisteren hebben Eline en ik onze laatste uitstap van ons Erasmusverblijf gemaakt. De stad die we dit keer met een bezoekje vereerden, was Verona.
Verona is de stad van Romeo e Giulietta, het in Vlaanderen en Nederland bekende Shakespeare-stuk Romeo en Julia. Je kan er de huizen van beide geliefden bezoeken en ook het befaamde balkon van Julia. Hoewel het niet het echte balkon betreft, is dat een toeristische trekpleister van jewelste!

Verona is ook een van de weinige steden die een nog intact amfitheater heeft. De arena is impressionant, de trappen die je moest bestijgen om een zicht over de stad te hebben, waren dat eveneens... Gevolg: stijve spieren. Maar dat hadden we er heel graag voor over want het uitzicht is prachtig. Je kan de besneeuwde bergtoppen met helder weer zien liggen. Gelukkig voor ons was er gisteren geen wolkje aan de lucht, een stralende dag, wel een beetje koud, maar daar bestaan sjaals en mutsen voor. Op de bovenste trede van de arena heeft een vriendelijke Italiaanse schipper op rust ons gefotografeerd, het resultaat hieronder. Hoe weet ik dat hij schipper was? Wel, hij vroeg ons waar we vandaan kwamen en ik zei Antwerpen. Die stad kende hij, daar was hij wel eens met de boot geweest! :) Hij was fan van de kathedraal, zijn echtgenote vond het Steen adembenemend. Hij vond het echter niet kunnen dat je moet betalen om een kerk te mogen bezichtigen, in Italië is dat namelijk uit den boze... Tja, het huis van God zou in principe gratis te bewandelen moeten zijn, daarin begrijp ik hem wel! :) Supervriendelijke man, echt waar!

Natuurlijk was er ook de kerstmarkt! En wat voor een!!! Mijn God, was dat moooooiiii, niet te geloven! Er stond ook een kraampje uit Hasselt met jeneverborreltjes en Belgische chocolade. Eline voelde zich even weer helemaal thuis...
Voorts was er een soort Zwitsers geïnspireerd huis met Zwitserse kerstdecoratie. Echt heel mooi! Had iets voor jou geweest, tante! ;)
Dan was er ook het huis van de Kerstman en heel veel leuke andere kraampjes. Er was ook nog een huis met allerlei kerstdecoratie in hout, glas, plastiek, vanalles en nog wat! Echt heel mooi! Natuurlijk kon ik het niet laten om iets mee te brengen; ik ben nu een sneeuwmannetje, rendier met kerstmuts en beertje met kerstmuts rijker!

De foto's:

Balkon van Giulietta

Ik die de borst van Julia aanraak
omdat dat geluk brengt! 

De gang die leidt naar het balkon van Julia,
staat vol liefdesboodschappen

De kerstster die vertrekt vanop de arena en landt op Piazza Brà

De arena! 

De jaarmarkt/kerstmarkt gezien vanop de arena

De besneeuwde bergtoppen

De foto die de schipper van ons heeft gemaakt

De kerstster gezien vanaf z'n vertrek op de arena

'Inkom' van de kerstmarkt

Links het huis van de Kerstman
Achteraan het 'Zwitserse' huis

Binnen in het Zwitserse huis

Het Zwitserse huis

Eline bij het Hasseltse jeneverkraam

Kersttrein voor de allerkleinsten

Het huis met de prachtige kerstdecoraties! 

Vandaag was het weer back to reality na zo'n dagje in magische kerstsfeer, er moest namelijk flink gestudeerd worden, want vrijdag moeten we al 2 examens afleggen en dan maandag ook nog 1... En dan... Dan is het zover: eindelijk naar huis! Woensdag 22 december om 9u50 vertrekken we uit Italië om dan in januari voor goed 3 weken weer even terug te keren om examens af te leggen en dan is het definitief gedaan... Ik kan er eigenlijk nog altijd niet goed bij. Het is zooo snel gegaan, ongelooflijk!
Als ik thuis ben met de Kerstvakantie zal ik er toch niet rouwig om zijn om het Italiaanse leven even achter me te laten en ik zal vooral blij zijn om jullie, mijn dierbare bloglezertjes, nog eens allemaal een dikke knuffel te geven! Ik kan niet wachten...


Tot heel binnenkort!


En tot ik jullie zie:
"Save all your kisses for me... "               - Brotherhood of Man


X

Christmasvibes

Ciaoooo ragazzziiiiii!!! 


De Kerstperikelen beginnen de kop op de steken! :) Mijn kerstboompje staat al enige tijd, whoeps, maar komt nu pas echt tot zijn recht. In Forlì zijn ondertussen de kerstlichtjes aangestoken en de kerstboom op Piazza Saffi is versierd. Kerstmis is aangekomen in het land van de pizza. Over kerstmarkten hebben de Italianen duidelijk een andere visie, je vindt er namelijk meer eten dan snuisterijen, maar desalniettemin zijn we tevreden over het kleine kerstmarktje dat Forlì heeft. Ik gok dat er niet meer dan 10 kraampjes staan, inderdaad, klein dus! Er stond gelukkig wel een heel leuk kraam waar dus ook een van m'n kadootjes vandaan komt! Verrassing!!! 
Donderagavond is Sandra aangekomen en samen met haar zijn we naar de kerstmarkten in Firenze en Bologna geweest. Zij had de steden zelf ook nog niet gezien, dus dat was voor haar ook een leuk pluspunt, ze had namelijk 2 ervaren gidsen bij! ;) 

Florentijse kerstboom met
het florentijse schild

Zoals ik dus al zei: het concept kerstmarkt wordt hier anders opgevat dan bij ons, wat dus maakt dat de kerstmarkt van Firenze, waar iedere Italiaan die we kennen ons al warm voor had gemaakt, uitdraaide op een sisser van formaat. Ook daar was de kerstmarkt heeeel klein, gezien de grootte van de stad! Gelukkig is Firenze zelf mooi genoeg om met volle teugen te genieten van de stad zelf en van de kerstdecoraties die de prachtstad versierden. Heel mooi! Firenze heeft me ook een aantal kadootjes opgeleverd! Verrassing!!! 

Kerstman en -bomen uit ballonnetjes

Mama, dit is het plafond van
die gelateria die ik bedoelde,
die niet open was toen wij daar waren.

Florentijse kerstversiering

In Bologna waren er 4 kerstmarkten, de ene al iets groter dan de andere, maar stuk voor stuk de moeite waard. 

Bolognese kerstboom

Nog in Bologna vond op Piazza Maggiore een voorstelling van reddingshonden van de Carabinieri plaats. Ik zag meteen dat er een Newfy mee in de rij stond, ik superblij natuurlijk! We zijn dan ook een hele tijd naar de voorstelling blijven kijken. Ze lachten wel vaak met een Newfy die dit soort reddingswerk doet, normaal doen Newfy's vooral reddingswerk in het water... Maar deze Newf liet toch maar mooi zien dat hij dat ook allemaal kon, oké, soms iets langzamer dan de anderen, maar voilà, hij deed het toch maar! :) Springen is niets voor een Newfy, maar deze deed het toch behoorlijk! 

Viggo, mocht je ineens kunnen lezen:
deze is niet bang voor hoogtes,
misschien eens een voorbeeld aan nemen? :) 

Meer foto's en filmpjes van de voorstelling vinden jullie op m'n facebook. Aaron, be a dear, en laat de mama via uwe fb even kijken, thx! :) 
Maandagmorgen is Sandra heeel vroeg terug naar huis vertrokken! Wij hopen dat ze het leuk vond, zo hier bij ons. :) 
Sindsdien gaat het hier weer z'n gewone gangetje: veel werk voor school. Morgen is het hier een feestdag, dus dan kan ik heel hard werken voor school *licht ironische ondertoon*... 


Nog 14 dagen en ik kom naar huis! 


A presto! 


En tot ik jullie weer spreek: 
Chi non ha il Natale nel suo cuore, non lo troverà mai sotto un albero. 
wat zoveel betekent als: 
Wie Kerstmis niet in z'n hart draagt, vindt het nooit onder een boom. 


X

Buik vol

Hallow!

Even een dipje, het overkomt je... Zo maar, zonder enige aanleiding, poef, daar is het en het wil niet meteen plaatsruimen voor iets anders...
Ik heb het nu al bijna een week: ik ben het beu, ik wil naar huis, maar langs de andere kant: het is nog maar drie weken en dan zit het lesgedeelte van Erasmus er al op! Het is waanzinnig snel gegaan en het was heel leuk, maar nu hunker ik toch weer een beetje naar thuis. Gewoon thuis zijn!
Ik heb zeker heel veel bijgeleerd, maar van mij mag het nu even gedaan zijn met overal Italiaans te horen of sowieso gewoon het vreemde talen praten. Even genoeg, basta! Gewoon nog eens naar de bakker kunnen gaan om 'een lang wit gesneden' te vragen, gewoon lekker op z'n Kapels in plaats van het Italiaans.
Het klinkt misschien gek en hier zijn best veel Belgen waar je Nederlands mee kan praten, maar toch mis ik 'ons taaltje', ons dialect. Ik ben heel blij dat ik met Eline nog dagelijks Nederlands kan praten, want anders zou ik dat gemis nog feller gehad hebben, denk ik.
Gisterenavond was het dieptepunt van de week, als het kon, zat ik op het vliegtuig richting Kapellen-city! Nu is dat weer wat voorbij hoor en het is heus niet zo dat ik mijn ogen knalrood zit te janken en mijn kamer niet uitkom. Maar ja, ik geef het toe: ik ben het hier een beetje beu... :s
Beu van altijd wakker te worden van mijn bovenburen, onderbuurman (halfdoof, dus een telefoon met megaversterker, kan je nagaan) en zijburen. Echt waar, ik denk dat ik het niet zou overleven als ik al-tijd in een appartement zou wonen.
Beu om altijd in een vieze keuken aan te komen, waar de berg afwas je toelacht.

Nu hebben we heel veel werk voor school. Als het goed is, hebben we ook drie examens die al in december plaatsvinden, daar zijn we dan al vanaf voor de feestdagen! Jippie! Daar moet nu dus flink aan gestudeerd worden, dus daar hebben we zeker onze handen mee vol. Maar sowieso hebben we hier wel veel taken, vaak voor dezelfde lessen en altijd vrij lange taken, waar je dus meestal een uur of twee zoet mee bent. Maar ja, da's op Lessius niet anders, right!?

Oké, bij deze wil ik dan mijn depressief berichtje afsluiten met een positieve noot:
dit weekend worden in Forlì de kerstlichtjes aangestoken!!!! :)
En op 1 december begint de Kerstmarkt!!!
Ik ben eigenlijk al helemaal in Kerstsfeer, alle winkels hier zijn al versierd en je kan zeker niet naast de (nog aan te steken) kerstverlichting in de straat kijken! Sinterklaas wordt hier niet gevierd, dus daarom dat we er dit jaar wat sneller ingerold zijn!

Tot snel!

On s'est connus, on s'est reconnus.

On s'est perdus de vue, on s'est r'perdus de vue

On s'est retrouvés, on s'est séparés.

Dans le tourbillon de la vie.

                                             - Jeanne Moreau (film: Jules et Jim, met dank aan Dott Hamon!)

Kus!

X

Een veelzeggend spreekwoord

Dag trouwe lezertjes!

Het is ondertussen al weer meer dan een week geleden dat ik jullie nog iets heb laten weten, dus bij deze maak ik dat even goed!
Het gaat goed met mij, dank u! Ik verveel me hier niet, poets mijn tanden 's morgens en 's avonds, eet gezond (toegegeven: in afwisseling met de nodige zakken chips) en denk aan mijn persoonlijke hygiëne. Je hoeft je dus om mij zeker geen zorgen te maken, ik maak het uitstekend! :)
De reden van mijn digitale afwezigheid is te wijten aan heel veel schoolwerk en weinig tijd voor andere dingen. Echt, het schoolwerk begint zich serieus op te stapelen, pfffiieewww, en als je me niet gelooft, verwijs ik je graag even door naar de webstek van mijn vriendin aka roommate aka Eline Geerinckx, zij heeft het vele schoolwerk goed beschreven in haar laatste blogbericht! :)
Over het algemeen was het een rustige week, zo eentje met veel les en veel huiswerk, zoals we die op Lessius maar al te goed kennen! O ja, trouwens, over Lessius gesproken, gisteren heb ik twee (jawel, idd, 2) bevestigingsmails gekregen ivm mijn ISP: eindelijk goedgekeurd! Jippie jeej, nu is dat tenminste ook in orde!
Dinsdag was er de Hongaarse aperitivo zoals gewoonlijk in Moquette. Er was heel weinig volk, maar toch hebben we ons best geamuseerd. Een beetje bijkletsen met de andere Belgen en met mijn Poolse vriendin, Natalia! Natalia en ik hebben ons Duits eens op elkaar uitgetest en dat bracht een verrassend resultaat aan het licht: we mixen Duits en Italiaans en daarbovenop nog een beetje Engels... Hilarisch! "Ich spreche Deutsch un po'", was een van de vele zinnen die ook gisterenavond tijdens de Baccanale terug ter sprake kwam!

Natalia "Ich spreche Deutsch un po'"en ik

Zoals hierboven al vermeld, was het dus gisteren Baccanale, het grootste universiteitsfeest van de herfst! Het was een geslaagd feestje, alleen de organisatie liet een beetje te wensen over. Zo zouden er normaal vanaf 22u shuttlebussen van Piazza Saffi (het centrale plein van Forlì) naar Empyre Discoteca rijden. Wij hadden met een aantal vrienden afgesproken op de Piazza tegen half elf, om toch niet de eerste geeks op de dansvloer te zijn, snappie! Dus daar stonden we om half elf... Nergens een bus te bekennen, heel veel volk op de been en niemand die wist wanneer er eindelijk een bus zou komen. Rond elven was het dan zover: stormloop naar de bus, wij: te laat, we konden er niet meer bij, de bus zal stampvol. Dus wachten op de volgende... Het was nu toch stilaan heel koud aan het worden en mijn voeten deden al pijn nog voor we op de dansvloer stonden, maar daar kwam om twintig na elf dan toch een tweede bus. Again: stormloop, ik had Eline's hand vastgepakt om te zorgen dat we toch tenminste samen de bus op konden, maar dan aan de deur van de bus begon het geduw en getrek: armen en ellebogen zwaaiden over en weer en op een bepaald moment werd ik zo geplet dat mijn voeten de grond even niet meer raakten... Maar we zaten op de bus en dat was toch wel het belangrijkst! Daar aangekomen laat ik mijn jas, sjaal en vest achter in de 'guardaroba' en trekken we naar binnen om te gaan betalen. Ook daar een geduw van jewelste om eerst te kunnen betalen. Na een kleine twintig minuten hadden we dan eindelijk betaald en konden we ons naar de dansvloer begeven, op weg naar een heel leuk feestje! Rond kwart voor drie gingen Eline en ik naar huis, de shuttledienst reed tot 4u en omdat we niet weer platgeduwd wilden worden, besloten we wat vroeger naar buiten te gaan. Nu moest ik mijn jas nog hebben van de vestiaire... Daar heb ik bijna twintig minuten gestaan, want er klopte niks meer van de nummering... Veel mensen kregen gewoon een foute jas, anderen vroegen nadat de vestiairemensen hen al vijf jassen hadden laten zien, om over de toog te mogen springen om zelf te gaan zoeken... Toen het eindelijk mijn beurt was, gaf ik mijn nummertje en dan vroeg die vrouw al 'Welke kleur moet ik zoeken?', tja... Grijs met in de mouwen een geel vestje en een beige sjaal... Ze kwam terug met een grijze jas maar met beige voering; nee, niet de mijne... Dan kwam ze terug met mijn jas, sjaal en vestje, gelukkig! Ik had al bij al toen het eindelijk mijn beurt was toch niet zo lang moeten wachten op de juiste jas, er waren er andere...
Eens buiten moesten we weer wachten op de shuttlebus, dat duurde naar ons gevoel een eeuwigheid, vooral omdat het zo koud was! Kwart over drie was ze daar, weer een geduw en getrek, maar we zaten vrijwel meteen op de bus! Gelukkig! Nu konden we na een geslaagde avond, met de nodige vertragingen, eindelijk naar huis en ons bedje in!

Sophie (B), Justine (FR), Graham (US)

De twee Waalse vriendinnen:
Sophie en Cécille

Délia en ik
Délia is de lieve vrouw van Koiné
die ons aan een appt geholpen heeft!

Eline, ik en Luigi (IT)

Vandaag heb ik alweer mijn kamer gepoetst. Waar blijft al dat stof toch vandaan komen??? Het was deze week ook mijn beurt om de keuken onder handen te nemen. Er stond weer nog een hele berg afwas van onze lieve huisgenootjes, grrrr, die ik dus ook maar gedaan heb... Nu is alles weer voor een tijdje proper. Dat tijdje is meestal echt een tijd-JE, want voor je het goed en wel beseft, staat er weer een berg afwas. Ik snap echt niet waarom je niet nadat je gegeten hebt, gewoon even je potten en pannen afwast, dat gaat veel sneller én het eten is er nog niet aangekoekt, wat het dus ook nog gemakkelijker maakt. Ik vind het ook geen leuk jobke, hoor, echt niet, maar het is toch zoveel handiger. Ach ja, hier zie je een foto die ik net nadat ik gepoetst had, genomen heb. Binnen 24u lijkt de keuken alweer op een slagveld en dan maak ik er weer een foto van, zo kunnen jullie zien hoe snel dat gaat!

De propere keuken, zonder rommel

Een LEEG aanrecht!!! :) 

Nu nog even een feitje waar we gisteren ook even bij stil hebben gestaan: nog maar 4 weken en een paar dagen en het lesgedeelte van Erasmus is al voorbij...
Het is echt waar wat het spreekwoord zegt: 'tijd vliegt', en bijzonder snel ook...

Alla prossima!
En tot ik jullie weer spreek:
You've only got limited time on earth, make that time one hell of a party!

X

Hoog bezoek :)

Ciao ragazziiii!!!!!

Zaterdagavond mochten Eline en ik hoog bezoek verwelkomen: mijn allerliefste mams!!! :) :) :) :)
Spijtig genoeg kon mijn kleine broer er niet bij zijn, wegens werk... Ik had graag gehad dat hij erbij was geweest, maar dat zou dan betekenen dat ik zou wensen dat hij nog geen werk had en da's ook niet waar! Ik ben heel blij dat hij werk heeft, maar ik vind het spijtig dat voor werk altijd alle leuks moet wijken. Jammer, maar helaas, maar mama en ik hebben het niet aan ons hartje laten komen (Sorry, Aaron!)!
Zondag hadden we afgesproken om naar Milaan te trekken. Daar wonen Iwonna en Antonio, de kwekers van onze Viggo en tevens supersupersuperlieve mensen! Echt waar, het zijn echt schatten! Ik was sowieso van plan om hen te gaan bezoeken, maar met de trein zou de rit, inclusief de nodige overstappen, maar liefst 5 uur, enkel, in beslag nemen en da's toch wat veel om alleen te doen en ook nog eens om 's avonds terug te komen. Change of plans dus, toen ik zeker wist wanneer mam naar hier kwam, heb ik Iwonna gemaild om te zeggen dat we met z'n tweetjes kwamen! Het antwoord op dat mailtje was overduidelijk: 'Non vedo l'ora di rivedervi', wat niet minder betekent dan 'Ik kan niet wachten om jullie terug te zien'. En het was een heel gelukkig weerzien. Onder het wakende oog van de nodige regenwolken kwamen we aan bij Iwonna en Antonio. Het eerste wat Antonio tegen me zei was dat hij zo fier was dat hij nu met mij Italiaans kan praten (hij spreekt alleen maar Italiaans, geen Engels). Hij heeft nog wel een paar keer herhaald hoe fier hij op mij was en ik, ik groeide telkens weer een paar centimeter :) ! Het allerleukste aan ons bezoek daar was hondjes knuffelen!!!! Eindelijk nog eens een beertje vastpakken en wild door z'n haren glijden... In een woord: HEERLIJK!! Iedereen in de kennel is familie van Viggo, dus was het ook wel even ontroerend, ja ik geef het toe: ik heb even de tranen de vrije loop gelaten... Zeker toen zijn mama, Noelle en nonkel, Arcio, binnenkwamen en met dezelfde blik in hun ogen en even knuffelig op me afgelopen kwamen.... ZAAALIIGGG!! Zijn zusje, Iris, is intussen in blijde verwachting, 20 november is ze uitgerekend. Ben benieuwd, misschien dat ik dan voor een weekendje op logeren ga, zodat ik hen misschien een beetje kan helpen. We zien wel! :)
Toen we de honden buiten gingen bezoeken, is er wel nog 't een en 't ander gebeurd... Roy, aka Piccio Paccio, kwam nogal snel uit z'n hok gerend, ik had hem gezien, maar wist niet dat hij met zo'n snelheid op me afkwam, keek naar Malcolm en voor ik het wist... Xana met de beentjes in de lucht en  de kennismaking met Milanese modder... Gelukkig had ik me niet echt pijn gedaan en konden we er hartelijk om lachen. Piccio Paccio kwam naderhand wel bij mij liggen in volledige overgave-positie; op z'n rug, poten in de lucht: excuses aanvaard, Piccio Paccio! :)
Na ons bezoekje zijn we nog naar een shoppingcenter geweest en daar hebben we ieder een paar schoenen en ik nog een paar laarzen gekocht. Geslaagde zondag!

Maandag zijn we naar Firenze geweest. Om daar te geraken, moet je normaal gezien eerst de autosnelweg tot in Bologna nemen om dan richting Firenze te trekken. Wij hadden op de kaart een alternatieve weg gevonden en die ging van Forlì recht naar Firenze, dus we gingen die weg nemen...
Wat bleek: een bergweg, klimmen en haarspeldbochten met een auto dat je nauwelijks kent én in de gietende stortregen... Ach, het was best een gezellige rit, aangenaam gezelschap doet daar veel aan! :)
In Firenze hebben we de belangrijkste bezienswaardigheden bezocht: Ponte Vecchio, Palazzo Vecchio, Duomo, David en... de markt! Onze souvenirs: een lederen handtas en een lederen jas! :)

Mama en ik, in, jawel, de zon! 

Firenze, gezien vanop Piazzale Michelangelo

Firenze by night

De koepel van de Duomo

De weg naar huis hebben we toch maar langs de autosnelweg afgelegd. Hoewel dat misschien ook wel levensgevaarlijk was: stortregen en Italianen die denken dat hen niks kan overkomen die je langs alle kanten proberen voorbij te steken. Halverwege hield het gelukkig op met regenen en hebben we de weg in normale omstandigheden kunnen verderzetten.

Dinsdag zijn we richting Ancona getrokken. We hebben de weg heen helemaal langs de kust afgelegd. Daar zijn wel wat plaatsjes die in de zomer wel echt de moeite waard zijn, nu was er jammer genoeg weinig te doen. Ancona is een echt havenstad met maritieme invalswegen naar Griekenland, Kroatië, Slovenië en Turkije. Je ziet er dan ook de grootste schepen met daarin een enorme lading aan vrachtwagens die de oversteek moeten maken. Tot voor gisteren had ik nog nooit een Griekse of Turkse truck op de weg gezien, nu weet ik ook weer hoe die nummerplaten eruit zien... ;)

Nieuw en oud, de witte was diegene waar wij mee rondcrossten

De trucks in de overzetboot

De boot zelf

Scheepswerf waar men bezig was met een nieuwe cruiseschip

De katten die aan de vismijn duidelijk altijd
de overschotjes toegeworpen krijgen

Een knuffelgrage zwangere kattin
aan de Duomo van Ancona

De Duomo

Bontà delle Marche

Voor de rest hebben we in Ancona niet echt veel gedaan wegens het slechte weer, een heel mooie stad vind ik het niet, maar veel hebben we er ook niet van gezien. Wat wel: een waanzinnige traiteur met restaurant: Bontà delle Marche. Heel lekker daar, amai.
Dinsdagavond was dan weer afscheid nemen, want mama moest vanmorgen vroeg weer naar de luchthaven vertrekken. En ik, ik ging naar school om de saaiste lessen ooit bij te wonen, maar ik heb me de afgelopen dagen enorm geamuseerd en da's wat telt, saaie lessen of niet! :)

Mooie liedjes duren vaak niet lang, maar ze staan voor altijd in je geheugen gegrift.

Alla prossima!
X

Van kleine ergernissen...

Ciao!

Zoals sommigen onder jullie al gezien hebben op facebook, was ik deze week heel even met verstomming geslagen. Ons huisgenootje, Olga, heeft de nogal vervelende gewoonte van altijd in het midden van de nacht in de douche te gaan. Ik slaap vlak naast de badkamer, dus ik word elke keer wakker en je weet wel wat het horen van stromend water teweeg kan brengen, dus meestal kan 'k nog eens uit mijn bed ook.
Nu, ik ben niet iemand die gemakkelijk op iemand afstapt om te zeggen 'doe dit of dat eens niet', wat dat betreft ben ik nogal 'chicken', ook al erger ik me er blauw aan.
Eerder deze week had ik me dus voorgenomen om er iets van te zeggen. Die bewuste avond kwam ze weer binnen 'doe eens dit, doe eens dat', ik werd al een beetje nijdig... Je moet voor de rest van het verhaal even weten dat geen van beide onze huisgenootjes ooit fatsoenlijk afwast, laat staan alles terug in de kast zet, de keuken is meestal een grote puinhoop! Ook hier ergeren we ons allebei blauw aan.
Later die avond stond ik af te wassen, ik droogde de potten af toen ze naast me kwam staan. "Je moet dat wel nog eens afspoelen, hoor, wat zo is dat niet hygiënisch...", er hing nog zo'n beetje schuim aan de buitenkant van de pot, zo van dat natte schuim, dat er ook heus wal af gaat als je de pot afdroogt! En niet hygiënisch, are you f***ing kidding me, potten die niet afgewassen zijn of maar 'half z'n gat', dat is niet hygiënisch!!! Oooh, ik was echt zoooo kwaad dat ik alles in stilte voort heb opgeruimd, m'n spullen snel heb gepakt en zonder iets te zeggen vertrokken ben richting een paar vriendinnen waarmee ik naar de salsales ging. En ondertussen heeft dit 'chicken' haar nog altijd niet gevraagd om niet meer te douchen in het midden van de nacht!

De salsales, by the way, was wel heel leuk! Ik heb veel nieuwe dingen geleerd. :)

Alla prossima!
En tot ik jullie weer spreek:
I'll learn to not make the little things get me!

X

Het spook in het Oude Station

Griezelen...
Da's waar het dit weekend allemaal om draait. Griezelen en spoken en.... FEESTJE!!! 
Natuurlijk was dit de ideale gelegenheid om eens stevig uit de bol te gaan! Halloween wordt hier duidelijk veel harder gevierd dan bij ons en ze weten hier ook duidelijk hoe ze dat moeten doen! ;) 
Toen vrijdag de avond nog jong was, kwamen onze vriendinnen naar ons appartement om daar al wat 'voor te drinken'. Daarna vertrokken we naar het 'Vecchia Stazione', het Oude Station, om er mee te gaan griezelen. Het werd een geslaagde nacht. Spijtig genoeg voor sommigen onder ons, een feestje waar een kater aan overgehouden werd... Wijn en wodka is niet de ultieme combinatie blijkbaar...
Resultaat was een beetje een zwaar hoofd de volgende voormiddag maar na een stevig middagmaal was dat alweer helemaal vergeten! 
Hier de foto's van het feestje, meer foto's vinden jullie op mijn facebook! :) 

Foto van het 'voordrinken' in Eline's kamer

Foto op het feestje, al heel laat in de nacht

Dus, om even op te sommen, vrijdag was Halloweenparty; zaterdag was een lazy Saturday met als avondeten een lekkere afhaalpizza en een goed glas Coca Cola, want geef toe wie heeft nu zin om te koken na zo'n feestje! ;) 

En mijn zondag heb ik gespendeerd aan een extra uurtje slaap (ah ja, de klok werd vannacht verzet), mijn bachelorpaper en het veldrijden! Ik mag weer met superveel trots aankondigen dat mijn streekgenoten het daar in Zonhoven weer netjes voor elkaar hebben gekregen. Stybar gewonnen en naast hem op de tweede plek op het podium, Kevin Pauwels! Jippie! Knappe wedstrijd, trouwens, amai! Toen ik het interview met Jos Pauwels hoorde en daarna dat met Bart Aernouts en Kevin Pauwels, drong het tot me door hoezeer ik het Kalmthoutse en Essense dialect begin te missen, gek he! Maar 't is toch zo'n schoon taaltje, dat van de Noorderkempen! :) 

Morgen komen Eline's ouders en broertje naar hier voor een weekje en volgende zaterdag mag ik mijn mams hier verwelkomen! Oh, wat wilde ik dat het al volgende week was! :) 

Tot de volgende en geniet van een extra vrije dag morgen! 

Tot ik jullie weer spreek: 

Halloween wraps fear in innocence,
As though it were a slightly sour sweet.
Let terror, then, be turned into a treat...
                                                            ~ Nicholas Gordon

X

Scherven brengen geluk

Ciao ragazzi!

Deze week is een klein beetje een rampweek geweest...
Oké, here we go! Allereerst is vorige week de lamp van m'n kamer gesprongen, dus enkele dagen geen licht 's avonds. Gelukkig viel dat al bij al goedkoop op te lossen, een lampje van 99 cent did the tric!
Dan zijn er enkele dagen gepasseerd waarop er niet veel misliep en dan werd het dinsdag... Dinsdagavond was de wekelijkse Erasmusaperatiefavond, ik besloot m'n witte trui aan te doen, die was al een beetje vuil en dan had ik voor de volgende dag een gevulde wasmachine. En zo geschiedde ook, ik kwam aan in Bar Moquette en twijfelde heel erg lang over die rode wijn, doen of niet? Ja, ik besloot hem te nemen, ik heb er welgeteld drie slokken van gedaan, denk ik, en dan is er iemand tegen m'n arm gelopen en alles over de witte trui. Ik meteen weer naar huis om te proberen ze nog te redden. Jammer genoeg mocht niks baten, twee keer gewassen en een dag in de zeep later kon je de vlekken nog altijd zien. Vaarwel, witte trui!
Nadat ik mijn trui na de eerste keer uit de wasmachine haalde, struikelde ik met de wasmand, duwde tegen de deur van ons halletje en ***KRAK***!!!! Het glas van de deur helemaal gebarsten, er staat namelijk een verwarming achter en doordat ik de deur verder duwde is de draaiknop van die verwarming dus in de raam beland. Volgende morgen heb ik naar de huisbazin gebeld en nog dezelfde dag hadden we een nieuw raam in de deur zitten. Snel gefixt, maar wel een dure oplossing: €120... Daar gaan m'n nieuwe schoenen!
En het is nog niet gedaan!!!
Nadat de huisbaas net terug vertrokken was, keek ik mijn mail na en mama had om me op te beuren twee artikels over Cancellara gescand en doorgemaild. Ik besloot om die aan m'n muur te plakken en ging op mijn zetel staan om dat te doen... In die zetel, onder mijn jas, lag de mooie plateau die ik van tante Thalia gekregen had, ook daar ***KRAK***, glas kapot ('t is zo'n toffe plateau waar je foto's in kan steken)! Gelukkig is hij voor de rest nog heel, dus als ik weer thuis ben, kan ik het glas vast wel laten vervangen, maar dan kies ik niet voor glas van €120...

Zoals jullie dus wel kunnen merken, was dit toch wel een beetje een pechweek! Gisteren dacht ik er nog aan om gewoon niet meer uit mijn bed te komen en me even weg van de wereld te wanen. Gelukkig hebben Eline en de andere Erasmussers hier me kunnen overtuigen om Tango te gaan dansen! Dat was echt wel heel leuk, amai! Spijtig genoeg is het wel te duur om het iedere week te blijven volgen, maar ik heb de smaak wel te pakken. Als ik een partner vind thuis, ga ik geheid een paar lessen volgen!

Terwijl mijn trui nog probeerde te vechten voor haar leven in de wasmachine, was het Spaanse aperitief nog bezig. Het was een heel leuke avond met veel vrienden, hieronder volgen nog wat foto's van de fijne avond.

Alla prossima!

En tot ik jullie weer spreek:
Breek plateaus, glazen en deuren, maar geen harten!

X
P.S.: GR = Griekenland, E = Spanje, B= België (duh) en IT = Italië

Marijke(B), Ellen (B), Riccardo (IT), Eline (B)

Eline en Linsey (B)

Ellen achterstevoren ;)

Giorgio (GR), Manfredi (IT), Ellen, Riccardo

Linsey, ik, Marijke, Ellen en Riccardo

Sarah (B, E), Natalia (PL), Vanessa (E), Eline