Hoog bezoek :)

Ciao ragazziiii!!!!!

Zaterdagavond mochten Eline en ik hoog bezoek verwelkomen: mijn allerliefste mams!!! :) :) :) :)
Spijtig genoeg kon mijn kleine broer er niet bij zijn, wegens werk... Ik had graag gehad dat hij erbij was geweest, maar dat zou dan betekenen dat ik zou wensen dat hij nog geen werk had en da's ook niet waar! Ik ben heel blij dat hij werk heeft, maar ik vind het spijtig dat voor werk altijd alle leuks moet wijken. Jammer, maar helaas, maar mama en ik hebben het niet aan ons hartje laten komen (Sorry, Aaron!)!
Zondag hadden we afgesproken om naar Milaan te trekken. Daar wonen Iwonna en Antonio, de kwekers van onze Viggo en tevens supersupersuperlieve mensen! Echt waar, het zijn echt schatten! Ik was sowieso van plan om hen te gaan bezoeken, maar met de trein zou de rit, inclusief de nodige overstappen, maar liefst 5 uur, enkel, in beslag nemen en da's toch wat veel om alleen te doen en ook nog eens om 's avonds terug te komen. Change of plans dus, toen ik zeker wist wanneer mam naar hier kwam, heb ik Iwonna gemaild om te zeggen dat we met z'n tweetjes kwamen! Het antwoord op dat mailtje was overduidelijk: 'Non vedo l'ora di rivedervi', wat niet minder betekent dan 'Ik kan niet wachten om jullie terug te zien'. En het was een heel gelukkig weerzien. Onder het wakende oog van de nodige regenwolken kwamen we aan bij Iwonna en Antonio. Het eerste wat Antonio tegen me zei was dat hij zo fier was dat hij nu met mij Italiaans kan praten (hij spreekt alleen maar Italiaans, geen Engels). Hij heeft nog wel een paar keer herhaald hoe fier hij op mij was en ik, ik groeide telkens weer een paar centimeter :) ! Het allerleukste aan ons bezoek daar was hondjes knuffelen!!!! Eindelijk nog eens een beertje vastpakken en wild door z'n haren glijden... In een woord: HEERLIJK!! Iedereen in de kennel is familie van Viggo, dus was het ook wel even ontroerend, ja ik geef het toe: ik heb even de tranen de vrije loop gelaten... Zeker toen zijn mama, Noelle en nonkel, Arcio, binnenkwamen en met dezelfde blik in hun ogen en even knuffelig op me afgelopen kwamen.... ZAAALIIGGG!! Zijn zusje, Iris, is intussen in blijde verwachting, 20 november is ze uitgerekend. Ben benieuwd, misschien dat ik dan voor een weekendje op logeren ga, zodat ik hen misschien een beetje kan helpen. We zien wel! :)
Toen we de honden buiten gingen bezoeken, is er wel nog 't een en 't ander gebeurd... Roy, aka Piccio Paccio, kwam nogal snel uit z'n hok gerend, ik had hem gezien, maar wist niet dat hij met zo'n snelheid op me afkwam, keek naar Malcolm en voor ik het wist... Xana met de beentjes in de lucht en  de kennismaking met Milanese modder... Gelukkig had ik me niet echt pijn gedaan en konden we er hartelijk om lachen. Piccio Paccio kwam naderhand wel bij mij liggen in volledige overgave-positie; op z'n rug, poten in de lucht: excuses aanvaard, Piccio Paccio! :)
Na ons bezoekje zijn we nog naar een shoppingcenter geweest en daar hebben we ieder een paar schoenen en ik nog een paar laarzen gekocht. Geslaagde zondag!

Maandag zijn we naar Firenze geweest. Om daar te geraken, moet je normaal gezien eerst de autosnelweg tot in Bologna nemen om dan richting Firenze te trekken. Wij hadden op de kaart een alternatieve weg gevonden en die ging van Forlì recht naar Firenze, dus we gingen die weg nemen...
Wat bleek: een bergweg, klimmen en haarspeldbochten met een auto dat je nauwelijks kent én in de gietende stortregen... Ach, het was best een gezellige rit, aangenaam gezelschap doet daar veel aan! :)
In Firenze hebben we de belangrijkste bezienswaardigheden bezocht: Ponte Vecchio, Palazzo Vecchio, Duomo, David en... de markt! Onze souvenirs: een lederen handtas en een lederen jas! :)

Mama en ik, in, jawel, de zon! 

Firenze, gezien vanop Piazzale Michelangelo

Firenze by night

De koepel van de Duomo

De weg naar huis hebben we toch maar langs de autosnelweg afgelegd. Hoewel dat misschien ook wel levensgevaarlijk was: stortregen en Italianen die denken dat hen niks kan overkomen die je langs alle kanten proberen voorbij te steken. Halverwege hield het gelukkig op met regenen en hebben we de weg in normale omstandigheden kunnen verderzetten.

Dinsdag zijn we richting Ancona getrokken. We hebben de weg heen helemaal langs de kust afgelegd. Daar zijn wel wat plaatsjes die in de zomer wel echt de moeite waard zijn, nu was er jammer genoeg weinig te doen. Ancona is een echt havenstad met maritieme invalswegen naar Griekenland, Kroatië, Slovenië en Turkije. Je ziet er dan ook de grootste schepen met daarin een enorme lading aan vrachtwagens die de oversteek moeten maken. Tot voor gisteren had ik nog nooit een Griekse of Turkse truck op de weg gezien, nu weet ik ook weer hoe die nummerplaten eruit zien... ;)

Nieuw en oud, de witte was diegene waar wij mee rondcrossten

De trucks in de overzetboot

De boot zelf

Scheepswerf waar men bezig was met een nieuwe cruiseschip

De katten die aan de vismijn duidelijk altijd
de overschotjes toegeworpen krijgen

Een knuffelgrage zwangere kattin
aan de Duomo van Ancona

De Duomo

Bontà delle Marche

Voor de rest hebben we in Ancona niet echt veel gedaan wegens het slechte weer, een heel mooie stad vind ik het niet, maar veel hebben we er ook niet van gezien. Wat wel: een waanzinnige traiteur met restaurant: Bontà delle Marche. Heel lekker daar, amai.
Dinsdagavond was dan weer afscheid nemen, want mama moest vanmorgen vroeg weer naar de luchthaven vertrekken. En ik, ik ging naar school om de saaiste lessen ooit bij te wonen, maar ik heb me de afgelopen dagen enorm geamuseerd en da's wat telt, saaie lessen of niet! :)

Mooie liedjes duren vaak niet lang, maar ze staan voor altijd in je geheugen gegrift.

Alla prossima!
X