Blue mood

Ciao ragazzi!

Veel te vertellen!
Omdat ik vermoed dat jullie op het puntje van jullie stoel zitten te wachten op een verslag van de Erasmusnight op woensdag, zal ik daar alvast mee beginnen.
Het was, in één woord en drie lettergrepen, GE - WEL - DIG! Echt waar! Omstreeks 20u15 vertrokken Eline en ik naar de ontmoetingsplaats, om 20u45 moesten we daar de bus op, destination unknown. Nadat je naam werd afgeroepen, mocht je de bus op... Wat bleek: te veel mensen voor een te kleine bus. Dus dan maar in twee keer! Ik hoorde bij bus 2, dus moesten we daar een kwartiertje in de ijskoude wind blijven staan. Ja, inderdaad, ook Italië kent de herfst! 't Is zoals de lieve bakkerin van hierover vanmorgen nog zei 'Oh, dan zijn jullie hier alleen maar als het koud is!', ik had haar namelijk daarvoor verteld dat we maar tot begin februari bleven. Ondertussen kennen ze ons daar al, bij de bakker! We hoeven zelfs onze studentenkaart niet meer te laten zien om korting te krijgen! Maar dat dus geheel als 'parenthèse'! Terug naar het wachten op de bus in de kou... Uiteindelijk bracht de bus ons bij onze bestemming: een Amerikaanse diner! Ik zou nogmaals mijn 'in één woord en drie lettergrepen' willen gebruiken en zeggen: GE-WEL-DIG! Diegenen die mij (en ons mam en broer) een beetje kennen, weten dat wij daar helemaal verliefd op zijn, dus eigenlijk kon mijn avond toen al niet meer stuk! Het eten was heel lekker, maar veel te veel!!! De party achteraf was supertof, keigoeie muziek, jammer dat we om iets na 1 terug de bus op moesten richting Forlì-centro! Ik hoop dat er nog feestjes zoals deze volgen, want dit was echt genieten! We hebben op dat feestje natuurlijk ook weer veel nieuwe Erasmussers leren kennen, nog wat Belgen, een paar Russen, Polen, Roemenen, Zwitsers en Oostenrijkers, heel veel Spanjaarden, maar daar hebben we niet echt contact mee, zij hangen nogal sterk aan elkaar als groep.

Voor de rest hebben we het hier heel erg naar onze zin, al moeten we wel vrij veel huiswerk maken en hebben we ontdekt dat vertalingen maken van Frans naar Italiaans toch wel moeilijk is!
En dan zijn er nog onze versierperikelen en muziek. Het is bijna Halloween, dus zijn onze ramen versierd met halloweenstickers! Muziek vereist een beetje meer uitleg... Gisteren waren we in een nostalgische, zij het ietwat puberale, bui en hebben we tijdens het koken een hele hoop toffe nummers uit onze puberteit gedraaid! Zo kwam Eline dan ineens op het idee om 'All rise' van Blue te spelen... Dat deed mijn hartje weer wat sneller slaan en daarom heb ik dus nu alle Blue-nummers gedownload en zit ik er non-stop naar te luisteren... Ik voel mij precies weer de groupie van 15 die het huis onveilig maakte met haar Blue-mania! Hahahaha, the good old times!

Hier laat ik het dan maar weer bij!
Tot schrijfs en lieverds:
All Rise!

X