Het spook in het Oude Station

Griezelen...
Da's waar het dit weekend allemaal om draait. Griezelen en spoken en.... FEESTJE!!! 
Natuurlijk was dit de ideale gelegenheid om eens stevig uit de bol te gaan! Halloween wordt hier duidelijk veel harder gevierd dan bij ons en ze weten hier ook duidelijk hoe ze dat moeten doen! ;) 
Toen vrijdag de avond nog jong was, kwamen onze vriendinnen naar ons appartement om daar al wat 'voor te drinken'. Daarna vertrokken we naar het 'Vecchia Stazione', het Oude Station, om er mee te gaan griezelen. Het werd een geslaagde nacht. Spijtig genoeg voor sommigen onder ons, een feestje waar een kater aan overgehouden werd... Wijn en wodka is niet de ultieme combinatie blijkbaar...
Resultaat was een beetje een zwaar hoofd de volgende voormiddag maar na een stevig middagmaal was dat alweer helemaal vergeten! 
Hier de foto's van het feestje, meer foto's vinden jullie op mijn facebook! :) 

Foto van het 'voordrinken' in Eline's kamer

Foto op het feestje, al heel laat in de nacht

Dus, om even op te sommen, vrijdag was Halloweenparty; zaterdag was een lazy Saturday met als avondeten een lekkere afhaalpizza en een goed glas Coca Cola, want geef toe wie heeft nu zin om te koken na zo'n feestje! ;) 

En mijn zondag heb ik gespendeerd aan een extra uurtje slaap (ah ja, de klok werd vannacht verzet), mijn bachelorpaper en het veldrijden! Ik mag weer met superveel trots aankondigen dat mijn streekgenoten het daar in Zonhoven weer netjes voor elkaar hebben gekregen. Stybar gewonnen en naast hem op de tweede plek op het podium, Kevin Pauwels! Jippie! Knappe wedstrijd, trouwens, amai! Toen ik het interview met Jos Pauwels hoorde en daarna dat met Bart Aernouts en Kevin Pauwels, drong het tot me door hoezeer ik het Kalmthoutse en Essense dialect begin te missen, gek he! Maar 't is toch zo'n schoon taaltje, dat van de Noorderkempen! :) 

Morgen komen Eline's ouders en broertje naar hier voor een weekje en volgende zaterdag mag ik mijn mams hier verwelkomen! Oh, wat wilde ik dat het al volgende week was! :) 

Tot de volgende en geniet van een extra vrije dag morgen! 

Tot ik jullie weer spreek: 

Halloween wraps fear in innocence,
As though it were a slightly sour sweet.
Let terror, then, be turned into a treat...
                                                            ~ Nicholas Gordon

X

Scherven brengen geluk

Ciao ragazzi!

Deze week is een klein beetje een rampweek geweest...
Oké, here we go! Allereerst is vorige week de lamp van m'n kamer gesprongen, dus enkele dagen geen licht 's avonds. Gelukkig viel dat al bij al goedkoop op te lossen, een lampje van 99 cent did the tric!
Dan zijn er enkele dagen gepasseerd waarop er niet veel misliep en dan werd het dinsdag... Dinsdagavond was de wekelijkse Erasmusaperatiefavond, ik besloot m'n witte trui aan te doen, die was al een beetje vuil en dan had ik voor de volgende dag een gevulde wasmachine. En zo geschiedde ook, ik kwam aan in Bar Moquette en twijfelde heel erg lang over die rode wijn, doen of niet? Ja, ik besloot hem te nemen, ik heb er welgeteld drie slokken van gedaan, denk ik, en dan is er iemand tegen m'n arm gelopen en alles over de witte trui. Ik meteen weer naar huis om te proberen ze nog te redden. Jammer genoeg mocht niks baten, twee keer gewassen en een dag in de zeep later kon je de vlekken nog altijd zien. Vaarwel, witte trui!
Nadat ik mijn trui na de eerste keer uit de wasmachine haalde, struikelde ik met de wasmand, duwde tegen de deur van ons halletje en ***KRAK***!!!! Het glas van de deur helemaal gebarsten, er staat namelijk een verwarming achter en doordat ik de deur verder duwde is de draaiknop van die verwarming dus in de raam beland. Volgende morgen heb ik naar de huisbazin gebeld en nog dezelfde dag hadden we een nieuw raam in de deur zitten. Snel gefixt, maar wel een dure oplossing: €120... Daar gaan m'n nieuwe schoenen!
En het is nog niet gedaan!!!
Nadat de huisbaas net terug vertrokken was, keek ik mijn mail na en mama had om me op te beuren twee artikels over Cancellara gescand en doorgemaild. Ik besloot om die aan m'n muur te plakken en ging op mijn zetel staan om dat te doen... In die zetel, onder mijn jas, lag de mooie plateau die ik van tante Thalia gekregen had, ook daar ***KRAK***, glas kapot ('t is zo'n toffe plateau waar je foto's in kan steken)! Gelukkig is hij voor de rest nog heel, dus als ik weer thuis ben, kan ik het glas vast wel laten vervangen, maar dan kies ik niet voor glas van €120...

Zoals jullie dus wel kunnen merken, was dit toch wel een beetje een pechweek! Gisteren dacht ik er nog aan om gewoon niet meer uit mijn bed te komen en me even weg van de wereld te wanen. Gelukkig hebben Eline en de andere Erasmussers hier me kunnen overtuigen om Tango te gaan dansen! Dat was echt wel heel leuk, amai! Spijtig genoeg is het wel te duur om het iedere week te blijven volgen, maar ik heb de smaak wel te pakken. Als ik een partner vind thuis, ga ik geheid een paar lessen volgen!

Terwijl mijn trui nog probeerde te vechten voor haar leven in de wasmachine, was het Spaanse aperitief nog bezig. Het was een heel leuke avond met veel vrienden, hieronder volgen nog wat foto's van de fijne avond.

Alla prossima!

En tot ik jullie weer spreek:
Breek plateaus, glazen en deuren, maar geen harten!

X
P.S.: GR = Griekenland, E = Spanje, B= België (duh) en IT = Italië

Marijke(B), Ellen (B), Riccardo (IT), Eline (B)

Eline en Linsey (B)

Ellen achterstevoren ;)

Giorgio (GR), Manfredi (IT), Ellen, Riccardo

Linsey, ik, Marijke, Ellen en Riccardo

Sarah (B, E), Natalia (PL), Vanessa (E), Eline

Wonderings...

Het drong gisteren tot ons door: we zitten hier al een maand. Eline al iets langer alleen, ik enkele dagen minder dan een maand, alleen...
Waanzin, vind ik het, echt waar, het is enorm snel vooruit gegaan, die eerste maand. Binnen een week komen Eline's ouders en broertje ons bezoeken en wanneer zij terug richting België vertrekken, komt mijn mams, ze kruisen elkaar bij wijze van spreken in de lucht in het vliegtuig.
November = familiemaand! :) Zo kunnen we dat toch wel stellen, denk ik.
Na die maand begin ik me enkele dingen af te vragen, gekke dingen zoals...
- Waarom lijdt, op een enkele uitzondering na, iedere hond hier aan een of andere vorm van obesitas?
- Waarom hangt er hier altijd mist?
- Waarom zie je in de week bijna niemand op straat, behalve op marktdag?
- Waarom wordt niets doen hier bestempeld als 'dolce'?
- Waarom werd ik vandaag twee keer aangesproken met de vraag of ik Poolse was?

Die laatste vraag heeft misschien een beetje meer uitleg nodig. Vanmorgen was ik het even allemaal beu; mijn verkoudheid, de extra kosten die er nog zitten aan te komen, mijn promotor die m'n mail maar niet beantwoordt, het kleine kamertje,... Kortom, ik had nood aan een beetje frisse lucht! Dus ging ik een eindje wandelen. Op de piazza was er een kunsttentoonstelling met echte pareltjes van schilderijen. Toen ik me aan de supermarkt even op een richeltje zette om wat van het waterzonnetje te genieten, kwam een vrouw me voorbij die zich abrupt omdraaide, iets tegen me zei, waarop ik een welgemeende 'Scusi?' uitslaakte en zij zei 'Oh, u bent geen Poolse?'... Nee, dus!
Geen 5 minuten later gebeurde net hetzelfde... Vreemd! Ik heb me toen maar gauw uit de voeten gemaakt en ben terug huiswaarts gegaan! Gekke Polen! ;)

Nu ga ik genieten van de wereldbekerwedstrijd veldrijden in Plzen! Natuurlijk hoop ik op goede resultaten voor de Kalmthoutenaren en Essenaren onder de veldrijders! Go, Kevin, Styby en Bart! Inderdaad Stybar wordt door ons als volwaardige Essenaar beschouwd! ;)

A dopo!
En tot ik jullie weer spreek:
Live your life and dream your dreams!
X

1Up!

Ciao!


Vrijdag is marktdag in Forlì!
Vermits Eline en ik geen les hadden vandaag en ons allebei niet zo fantastisch voelden wegens een stomme verkoudheid, besloten we dan maar om onze voormiddag in de frisse lucht op de markt door te brengen.
De markt in Forlì is een groots volksgebeuren. Normaal kom je hier nooit echt veel volk tegen, maar op vrijdag is het over de koppen lopen op de markt. Aan de kraampjes waar je schoenen voor €1 (!) vindt, is het vaak vechten voor een paar. Ik ging naar de markt met als missie een lange gebreide vest te kopen, Eline wilde een lekker warme trui. Dus we begonnen onze zoektocht en uiteindelijk hebben we allebei onze 'goesting' gevonden.
Eline heeft een lekker warme 1Up-trui, bekend van Super Mario, voor diegenen onder ons die nog met een Nintendo of GameBoy gespeeld hebben...

En ik heb een lekker warm wollen kleedje gekocht. Heel mooi, heel zacht en supermakkelijk! 

Wie ziek is en zich niet lekker voelt als vrouw, voelt zich snel veel beter met iets nieuws om aan te trekken! Een waarheid als een koe, volgens mij!

Alla prossima! 

X

Een restaurant en veel vrienden

Dag lieve lezertjes!

Ik vond het dringend nog eens tijd voor een kleine update over de avonturen hier. Hoewel 'avonturen' misschien wat overdreven is.
Zondag zijn we met onze Erasmusvrienden een pizza gaan eten in het enige restaurant van Forlì dat alle dagen z'n deuren openstelt voor het grote, hongerige, publiek. Het énige...!
Het L'Ex-B - verhaal. Toen Eline en ik naar Forlì waren afgezakt eind juni, zijn we daar al een keertje gaan eten. Toen dachten deze lieve mensen dat we Oostenrijkers waren en schotelden ze ons hapjes met Oostenrijkse vlaggetjes op, voor en zetten ze 'Anton aus Tirol' op. Na veel aarzelen durfde een van de zaakvoerders toch te vragen van waar we waren en toen waren ze natuurlijk verbaasd over het feit dat er twee Belgische meisjes bij hen kwamen eten. En toen werd het donderdag, in juni... In Forlì is op donderdagnamiddag àlles, maar echt àlles dicht, zo ook de restaurants... We waren een beetje teleurgesteld dat we nergens iets vonden om te eten, maar toen passeerden we L'Ex-B... En dat was wel open!!!! Dus twee keer naar hetzelfde restaurant op 4 dagen tijd! En twee keer lekker gegeten en twee keer lekker gebabbeld met de eigenaars. We beschouwden mekaar toen al als vrienden en nu is dat nog altijd zo.
Vrijdag hadden Eline en ik geen zin om naar de supermarkt te gaan, maar de kasten waren leeg, dus, inderdaad, op naar L'Ex-B. Ook nu werden we met een hartelijke glimlach begroet en het eten was wederom heel lekker. Maar... zoals ik al zei, zijn we op zondag gaan eten met de Erasmusbende... Oorspronkelijk hadden we een ander restaurant in gedachten, maar dat bleek dicht te zijn. Ja hoor, weer was L'Ex-B het enige geopende restaurant van de stad! Viva L'Ex-B!!!!

Gisteren was er de wekelijkse Aperitivo-avond en deze keer was Slovakije aan de beurt! Er waren lekkere hapjes, maar alles was altijd zo snel op dat we niet alles hebben geproefd. Binnen twee weken moet de grote colonne aanwezige Belgen (20 à 25 Belgen hier!) haar beste beentje voorzetten. We weten nog niet wat we zullen maken, maar een gezellige avond wordt het zeker en vast!

Ondertussen gaan de lessen hun gewone gangetje en wij proberen om ze zo goed mogelijk te volgen. We hebben wel een wijzigingetje doorgevoerd in ons lessenpakket; we hadden namelijk eerst een vertaalvak van het derde jaar gekozen, vertalen van Frans naar Italiaans, maar dat was veel te moeilijk voor ons omdat we de taalvariëteit moesten behouden (bijvoorbeeld Franse jongerentaal in Italiaanse jongerentaal omzetten). Nu volgen we het vertaalvak van het tweede jaar en da's al een stuk makkelijker, daar gaat het nog over basic vertalen, dus gewone teksten zoals we die van De Nicolò gewoon zijn. De docent is een heel lieve man die echt het allerbeste met zijn, voornamelijk Eramus-, studenten voorheeft.

Jullie horen snel weer van mij!
Maar tot dan
Live life to the fullest

Alla prossima!
X

Blue mood

Ciao ragazzi!

Veel te vertellen!
Omdat ik vermoed dat jullie op het puntje van jullie stoel zitten te wachten op een verslag van de Erasmusnight op woensdag, zal ik daar alvast mee beginnen.
Het was, in één woord en drie lettergrepen, GE - WEL - DIG! Echt waar! Omstreeks 20u15 vertrokken Eline en ik naar de ontmoetingsplaats, om 20u45 moesten we daar de bus op, destination unknown. Nadat je naam werd afgeroepen, mocht je de bus op... Wat bleek: te veel mensen voor een te kleine bus. Dus dan maar in twee keer! Ik hoorde bij bus 2, dus moesten we daar een kwartiertje in de ijskoude wind blijven staan. Ja, inderdaad, ook Italië kent de herfst! 't Is zoals de lieve bakkerin van hierover vanmorgen nog zei 'Oh, dan zijn jullie hier alleen maar als het koud is!', ik had haar namelijk daarvoor verteld dat we maar tot begin februari bleven. Ondertussen kennen ze ons daar al, bij de bakker! We hoeven zelfs onze studentenkaart niet meer te laten zien om korting te krijgen! Maar dat dus geheel als 'parenthèse'! Terug naar het wachten op de bus in de kou... Uiteindelijk bracht de bus ons bij onze bestemming: een Amerikaanse diner! Ik zou nogmaals mijn 'in één woord en drie lettergrepen' willen gebruiken en zeggen: GE-WEL-DIG! Diegenen die mij (en ons mam en broer) een beetje kennen, weten dat wij daar helemaal verliefd op zijn, dus eigenlijk kon mijn avond toen al niet meer stuk! Het eten was heel lekker, maar veel te veel!!! De party achteraf was supertof, keigoeie muziek, jammer dat we om iets na 1 terug de bus op moesten richting Forlì-centro! Ik hoop dat er nog feestjes zoals deze volgen, want dit was echt genieten! We hebben op dat feestje natuurlijk ook weer veel nieuwe Erasmussers leren kennen, nog wat Belgen, een paar Russen, Polen, Roemenen, Zwitsers en Oostenrijkers, heel veel Spanjaarden, maar daar hebben we niet echt contact mee, zij hangen nogal sterk aan elkaar als groep.

Voor de rest hebben we het hier heel erg naar onze zin, al moeten we wel vrij veel huiswerk maken en hebben we ontdekt dat vertalingen maken van Frans naar Italiaans toch wel moeilijk is!
En dan zijn er nog onze versierperikelen en muziek. Het is bijna Halloween, dus zijn onze ramen versierd met halloweenstickers! Muziek vereist een beetje meer uitleg... Gisteren waren we in een nostalgische, zij het ietwat puberale, bui en hebben we tijdens het koken een hele hoop toffe nummers uit onze puberteit gedraaid! Zo kwam Eline dan ineens op het idee om 'All rise' van Blue te spelen... Dat deed mijn hartje weer wat sneller slaan en daarom heb ik dus nu alle Blue-nummers gedownload en zit ik er non-stop naar te luisteren... Ik voel mij precies weer de groupie van 15 die het huis onveilig maakte met haar Blue-mania! Hahahaha, the good old times!

Hier laat ik het dan maar weer bij!
Tot schrijfs en lieverds:
All Rise!

X

Erasmusnight @ Moquette

Even een heel kort berichtje over de Erasmusnight gisteren!
Wel, het was heel leuk! Veel nieuwe mensen leren kennen, veel verschillende nationaliteiten. Dat wil natuurlijk ook zeggen; constant van taal switchen en dat betekende dan; weer heeel moe 's avonds! Maar het was erg gezellig en vanavond gaan we met z'n allen een hapje eten op kosten van Koinè!!! Hooray!

Achteraan (L-R): Eline, ik, Linsey (Belgische)
Vooraan (L-R): Sarah (Spaanse), Maia (Japanse), Aleksandra (Poolse), Michaela (Slovaakse), Ellen (Belgische), Emilie (Belgische), Vanessa (Spaanse) en Peter (Hongaar)

De meesten zitten aan onze faculteit, maar er zijn ook Erasmussers van de Politieke Wetenschappen en Economie bij! En da's nog maar een klein deeltje van de grote hoop mensen die we gisteren leerden kennen! Er volgen wellicht nog foto's!

Alla prossima!
En tot ik jullie weer spreek:
'Life is like a box of chocolats, you never know what you're gonna get'

X

P.S.: Thanks, Aleksandra, for the picture!

Over duimen, pretparken en... la dolce vita!

Ciao ragazzi!

De titel van dit bericht 'says it all'. Oké, waar zal ik beginnen...
Duimen: Deze week heb ik een paar keukenaccidenten gehad... Een keer was ik de patate (Italiaans of Antwerps, aan u de keuze... ;) ) aan het schillen en sneed ik per ongeluk in mijn duim, niet diep, zo net een schrammetje net vanboven op het topje van mijn linkerduim. Da's dus niet zo fijn, want je voelt dat bij alles wat je vastpakt en doet. De dag nadien ben ik aan het afwassen en prik ik met een vork in mijn rechterduim. Deze keer minder geluk: bloed! Een stevige snee recht in de vouw van mijn duim, weer zo'n gezellige plek! Gelukkig is de linkerduim nu bijna genezen. De andere is nog wat gevoelig, maar dat zal ook wel snel klaar zijn!

Pretpark: Zondag zijn Eline en ik naar Mirabilandia geweest, da's een pretpark hier niet zo ver vandaan. Met de trein en de bus circa anderhalf uur onderweg. En het moet gezegd, het was ge-wel-dig! 't Was minstens zo leuk als Bobbejaanland, mijn persoonlijke Belgische favoriet!
Er waren twee extreme achtbanen, waaaaaaanzinnig extreme achtbanen, eentje gaat 6 keer over de kop, die hebben we zes keer gedaan ;)! De andere gaat 2 keer over de kop, maar die gaat dan weer 55m hoog aan 120km/u! Zalige attractie, da's mijn favoriet in het park! Er was ook een geweldige stuntshow, heel knap gedaan en best wel gevaarlijk, echt niets voor mietjes! Voor de rest waren er nog veel andere attracties die ook best tof waren, maar die een speciale vermelding op een haar na gemist hebben!

Het plan van de achtbaan, Katun,  6x over kop

iSPEED

Voor de rest van de foto's verwijs ik u graag door naar mijn facebook-pagina, ik denk dat de meesten onder jullie daar wel toegang tot hebben dus...

La dolce vita: Het leven gaat hier z'n gewone gangetje.
- We gaan nu eindelijk naar school, al vonden we het vanochtend toch een beetje tegenvallen dat we zo vroeg uit de veren moesten. Na zo'n vermoeiende dag gisteren wilden we nog wel een uurtje langer.
- We moeten naar onze goesting veel te veel naar de supermarkt. Lieve mama's we snappen eindelijk waarom jullie dat echt niet graag doen! :)
- En voor de rest gaat het hier goed, we zijn nu eindelijk een beetje terug in het schoolritme aan het komen en dat was toch wel nodig!

Dikke kus en tot ik jullie weer spreek:
Eat, pray, love!

X

Aula Magna??? Aula Magna!!!

Vanochtend is het dan toch gelukt: de eerste lessen gingen van start! 
Wij stonden stipt op tijd aan aula Magna, waar om 11u onze allereerste les van het academiejaar zou worden gegeven. De vorige les liep wat uit, dus het duurde wel een tijdje om gesetteld te geraken. Wij verwachtten ons aan een les Studi interculturali e di genere van Prof.ssa Baccolini.
Een man stond voor de klas, pakte rustig zijn boeken uit zijn schooltas, intussen was er nog veel heen en weer geloop en zat nog niet iedereen op zijn plaats, wij dachten dat we ons vergist hadden in het feit dat de docent een vrouw was, dus tot hier nog geen enkel probleem. De man opende zijn powerpoint, wij probeerden die te ontcijferen en toen begon het te dagen; in de voetnoot van zijn powerpoint stond Martelli - Sociologia. Wij begonnen onrustig heen en weer te wriemelen, checkten nog eens bij de buurjongen of dit wel aula Magna was, dat was zo, hoe kon de les dan verkeerd zijn... De vriendelijke buurjongen vroeg welke les we moesten hebben en van welke faculteit we waren. Dit is een les voor de Politieke wetenschappen, liet hij toen weten. Dus, wij buiten...
Naar het secretariaat, daar wisten ze ook niet wat er was misgelopen. We kwamen daar ook een aantal klasgenoten tegen, zij gingen naar het andere secretariaat ook nog eens horen... Blijkt dat er twee keer een aula Magna is... Die twee verschillende aula's bevinden zich op nog geen tweehonderd meter van elkaar vandaan en niemand weet dat die er is; tenzij je in Via Oberdan eens achter de hoek van de trap gaat kijken, want daar hangt de grote pijl naar aula Magna... Zoiets kan je toch wel aangeven op een lessenrooster, zou je denken.
Maar soit, we hebben de les gevonden, de professoressa in kwestie was blij dat er toch een beetje meer belangstelling was voor haar les en de les was al bij al interessant. Ik moet zeggen, ik kon haar heel goed begrijpen terwijl ze praatte, maar tegelijk notities nemen is toch nog een andere zaak! Maar ach, dat was de eerste les, waar we al te laat binnenkwamen en dan is het niet zo evident om ineens aandacht te hebben voor de twee belangrijkste zaken tijdens een les: luisteren en noteren! Ik reken erop dat die zaken wel loslopen en dat we dat over een weekje al gewoon zijn.

Zo dadelijk hebben we de Welcome Day, Almafest en een Freshman party! De namiddag zit goed gevuld! Ik laat jullie op tijd en stond wel weten hoe die was, maar tot dan ...

Make love, not war!

X
Xana

't Zit hem in de kleine dingen...

Goed, waar zal ik beginnen? Veel valt er niet te vertellen, maar toch is de drang om te bloggen te groot!

Gisteren zijn onze lessen niet van start gegaan, blijkbaar is het eerst nog welkomstweek voor de nieuwe studenten, voor ons wordt donderdag de 'Welcome Day' georganiseeerd. Dus waarschijnlijk hebben we vrijdag pas onze eerste echte les. Nu moeten we onze dagen gewoon nog opgevuld zien te krijgen... Nog eens een stad bezoeken wordt ons een beetje te duur, oké de treinen zijn vrij goedkoop, maar niet als je iedere dag ergens anders heen wilt. Forlì zelf heeft al weinig of geen geheimen meer voor ons, dus wordt het dan maar werken voor de Bachelorpaper...

Door een teveel aan tijd begin je je op den duur ook te focussen op de kleine ergernissen... Such as het feit dat onze huisgenootjes hun potten en pannen maar gewoon laten staan ipv ze fatsoenlijk af te wassen, af te drogen en netjes in de kast te zetten, het blijkbaar erg moeilijk is om een rol toiletpapier te vervangen en zo van die dingen. Ik weet wel dat ik me daar niet te veel van moet aantrekken en het zijn echt pietluttige dingen, maar als je tijd te over hebt, begin je je druk te maken in de allerkleinste dingen.

Tijd te over is ook niet bevorderlijk voor heimwee... Ik moet zeggen ze slaat van tijd tot tijd keihard toe, niet urenlang, maar gewoon tien minuutjes dat ik even gewoon supergraag thuis wil zijn. Zeker nu onze jongste hondentelg niet 100% is... Ze is de laatste dagen blijkbaar heel ziek geweest en nu kampt ze met een maagontsteking en zit ze ook nog met een aanslepende blaasontsteking. Die blaasontsteking moet verder onderzocht vermits ze maar één niertje heeft, maar dat onderzoek kan nu niet omdat ze die maagontsteking heeft.

Een wijs man heeft me onlangs nog gezegd dat Erasmus met ups en downs gaat, maar dat je moet proberen altijd het halfvolle glas te blijven zien en dat probeer ik!

Veni, vidi, vici!

X

Zenuwen... maar veel goesting

Morgen is het dan eindelijk zover: de eerste lessen op Italiaanse bodem. Tenminste, als men ook in onze school niet beslist om te gaan staken... De Italiaanse docenten zijn ontevreden door een aantal maatregelen die getroffen werden in verband met de hervorming van het onderwijs, bij een aantal van onze Belgische klasgenoten werden hun eerste lessen in Italië geschorst, o.a. bij David en Sander in Padova.
Eigenlijk hoop ik dat ze bij ons niet staken, want ik heb hier al zolang naar uitgekeken dat het nu echt wel mag beginnen. Vreemd, zullen jullie denken, maar toch is het zo: ik wil naar school! Als dit alles in België gebeurde, zou ik niet liever willen dan dat Sambre, Lanslots, Kockaert en heel de bende docenten gingen staken... Maar hier is het anders, hier ben je op Erasmus, hier wil je naar school om andere mensen te leren kennen, om te zien hoe men de lessen hier aanpakt, kortom om te weten hoe het zou zijn om als Italiaanse de lessen te volgen en eigenlijk gewoon ook omdat ik de taal écht wil kunnen als ik terug thuis ben!

Eerlijk gezegd, ik ben best wel wat zenuwachtig. Ga ik het kunnen volgen, hoe zit het met noteren in de les, zijn er hulpmiddelen,...? Veel vragen, morgen hopelijk een antwoord!

Eline 'Elena' en ik hebben vier vakken gekozen, die we nu de eerste week gaan proberen:
- Linguistica italiana; wat zoveel betekent als Italiaanse grammatica en dat maar liefst 8 uren van de lesweek in beslag neemt.

- Lingua francese; wat zoveel betekent als Franse grammatica, da's goed voor 4u + 2u Lettorato francese zijnde de oefeningen.

- Studi interculturali e di genere; invulling van deze les is mij ook nog niet helemaal duidelijk, maar naar aanleiding van de titel zou ik durven zeggen dat het om een cultuurvak gaat, goed voor 4u.

- Traduzione tra l'italiano e il francese; vertaalcollege! Ook goed voor 4u!

Ons lessenrooster is dus behoorlijk goed gevuld!

Als alles blijft zoals het nu is, hebben we vrijdagnamiddag vrij!
Wat voor ons wel vreemd is, is dat de middagpauze hier maar een halfuurtje duurt, dat zijn we niet gewoon, dus dat zal ook weer even aanpassen worden, maar ook dat zal uiteindelijk allemaal wel loslopen.

Ik groet u met zenuwen maar ook met heel veel goesting!

Alla prossima!

X

David, zijn twee aanbidsters en een oude brug

FIRENZE!!!!!

Om half 7 ging de wekker, om half 8 hadden we de trein richting Faenza, daar overstappen op een andere trein en dan richting Firenze, voor mij een van de mooiste steden ter wereld. Ik weet niet wat Firenze zo mooi maakt, maar er hangt een sfeertje waar ik me geweldig goed bij voel, ik kan het niet onder woorden brengen. Foto's maken misschien al een en ander duidelijk, maar zelfs foto's vertellen het Florentijnse geheim niet.
Dante, Boccacio, Petrarca, Michelangelo en zo veel meer; Firenze is dé cultuurstad bij uitstek! Jammer dat de pijltjes richting Casa Dante ineens ophielden en het op de Nederlandstalige kaart (ik weet het, we hebben het ons gemakkelijk gemaakt ;) ) niet was aangeduid. Maar buiten dit jammerlijke voorval hebben we ons vooral kostelijk geamuseerd met het aanbidden van de Davide van Michelangelo. En met aanbidden bedoel ik dan vooral het origineel zoeken, de kopieën waren best geweldig, maar we moesten en zouden de échte gezien hebben. En man, dat hebben we gedaan... Ik dacht dat die twee kopieën al mooi waren, maar de échte is on-waar-schijnlijk imposant! Echt waaaaaaaanzinnig! Het uurtje wachten voor de deuren van de Galleria dell'Academia was zeer moeite waard! Zonder twijfel! Voor de illegale foto van de originele Davide verwijs ik u graag door naar de blog van Eline 'Elena' Geerinckx.

De rest laat ik de foto's aan u vertellen, want woorden schieten te kort bij het proberen beschrijven van zoveel moois in zo'n waanzinnige stad.

Lieve bloglezertjes, wie nog niet naar Firenze is geraakt, moet een trip zeker overwegen. Ik verzeker je dat het de moeite waard is.

En mama en Aaron, ik hoop dat jullie al opgewarmd zijn voor onze trip eind oktober! Smeer je voetjes al maar in, want we gaan een eindje 'florentijnen'!

Alla prossima!

X

Santa Maria Novella

Basillica San Lorenzo

Basillica San Lorenzo

Cattedrale di Santa Maria del Fiore

Ik weet niet wat het is, maar ik vind deze dom
ongelooflijk mooi!

Plafond van een gellateria in Via dei Calzaiuoli

Orsam Michele

Palazzo Vecchio op Piazza della Signoria

Een levend beeld! Die man deed dat echt fantastisch!

DAVIDE !!!

Ponte Vecchio

Griezelig of ongelooflijk?

Uitzicht op de stad van op Piazzale Michelangelo

Nog eens: DAVIDE !!!!

Winkeltje met alleen maar houten speelgoed!

Eline en de sjaal die ze uiteindelijk toch gekocht heeft! :)

Winkeltje met niets anders dan weegschalen!

De sleutelhangers waar ik zo naar gezocht heb!