Afscheidsfeestje

Zaterdag had ik wat vrienden en familie uitgenodigd om 'afscheid te komen nemen'. Het makkelijkst was iedereen ineens uit te nodigen want anders was ik iedere avond 'afscheid' aan het nemen...
De voorbije weken stonden mijn gsm en mail vol met berichtjes 'Wanneer kunnen we eens afspreken, want wij willen je nog wel eens zien voor je vertrekt, he!'. Dus het besluit om dan toch maar een feestje te organiseren, was snel genomen. Al vind ik de naam 'feestje' ietwat ironisch 'Kom we gaan feesten omdat je mij een hele tijd niet zal zien...' Hmmm, dubbel gevoel...

En dat dubbele gevoel is heel letterlijk te nemen: langs de ene kant superblij dat ik eindelijk kan vertrekken, want dit is dé kans om zoiets te doen en langs de andere kant; kan ik dat wel zo alleen zijn en op kot zitten en echt helemaal op mezelf zijn aangewezen?
Ik gok maar dat het allemaal wel zal lukken. Dat is ook de zin die tijdens mijn feestje het meest werd uitgesproken 'Het zal allemaal wel lukken'. Well, let's hope so! ;)

Donderdag is D-day!
Om half 6 's morgens de auto in, gepakt en gezakt, broer en mam erin, en rijden maar. Dan zijn we vertrokken voor een rit van minstens 13u... Gelukkig zijn we met z'n drietjes en kunnen we elkaar tijdens het rijden een beetje aflossen (stoppen en dan wisselen natuurlijk)!
We hopen rond een uur of 10 's avonds in Forlì aan te komen.
Maandag vertrekken broer en mams dan terug naar huis, zonder mij...


... en ik, ik moet die maandag de eerste dag naar school, als alles vlotjes verloopt toch!

Kriebels tot in de keel en vlinders in mijn buik,
laat het maar snel opengaan, dat nieuwe luik!

X
Xana

P.S.: Tot slot nog enkele foto's van het feestje:

Kleine Jense en ik

Familie Meulebroeck   

Neef Kevin en zijn vriendin Stefanie

Tante Nicole en Nonkel Marcel
(precies een beetje te veel wijn?)

Stefanie en ik

Neef Jan en zijn vriendin Kim
(papa en mama van Jense)

Tante Thalia en haar zoon, dus mijn neef, Stein